Το Δ.Σ. και οι εθελοντές του Συλλόγου μας πραγματοποίησαν το Σάββατο 17 Μαρτίου 2018 τη δράση του καθαρισμού και της σηματοδότησης του μονοπατιού που οδηγεί από το Λαγού στους αρχαιολογικούς χώρους "Καρφί" και "Παπούρα" αντίστοιχα.
Με συγκίνηση περπατήσαμε στα βήματα των αρχαίων προγόνων αλλά και των παππούδων και των πατέρων μας καθώς αυτό το μονοπάτι δεν έπαψε να χρησιμοποιείται στο πέρασμα των αιώνων.
Με χαρά σας ανακοινώνουμε ότι το μονοπάτι είναι πλέον προσβάσιμο σε κάθε επισκέπτη καθώς καθαρίστηκαν όσα κλαδιά θάμνων εμπόδιζαν τη διέλευση και σηματοδοτήθηκε με βέλη που διευκρινίζουν τη διαδρομή προς τις αρχαιολογικές θέσεις.
Η διαδρομή αυτή είναι βέβαια πολύ οικεία στους παππούδες μας καθώς εκεί έβοσκαν τα ζώα τους, μάζευαν χόρτα (περιβόητες οι "βρούβες" της Παπούρας) και έσπερναν όσπρια κυρίως φακή. Τα μέρη αυτά ήταν απόλυτα συνδεδεμένα με τη καθημερινότητα τους παρόλο που ενδεχομένως δεν συνειδητοποιούσαν τη σπουδαιότατη αρχαιολογική τους αξία.
Η ιστορία της περιοχής ανάγεται ήδη από την 2η χιλιετία π.Χ. όταν αναπτύσσεται στην Παπούρα μεσομινωικός οικισμός.
Παράλληλα ιδρύεται στο Καρφί ιερό κορυφής το οποίο λειτουργεί σε συνάρτηση με το ιερό σπήλαιο του Δικταίου. Λόγω της αίγλης που το περιβάλλει εξαιτίας της σύνδεσης του με το Δικταίο εξελίσσεται σε ένα από τα σημαντικότερα και πλουσιότερα ιερά αυτού του είδους.
Το 14 αιώνα π.Χ. μετά τις φυσικές καταστροφές που πλήττουν το νησί και την εξασθένιση της εξουσίας των ανακτόρων, οι Μυκηναίοι καταλαμβάνουν τη Κνωσό και το μεγαλύτερο τμήμα της κεντρικής και ανατολικής Κρήτης. Οι αντιφρονούντες στην νέα πολιτική διοίκηση των ανακτόρων επιλέγουν να ζήσουν απομακρυσμένοι και να κρατήσουν ανέπαφο τον πολιτισμό των μινωιτών προγόνων τους.
Ένα από τα μέρη που επέλεξαν να εγκατασταθούν είναι το Καρφί, μια θέση αθέατη αλλά με πανοραμική θέα από τη Ρογδιά μέχρι το Μεραμπέλλο. Βρήκαν εκεί ένα ασφαλές μέρος, κατάλληλο για καταφύγιο και παρατηρητήριο με επάρκεια νερού από τις πηγές Βιτσιλόβρυση, Αστιβιδερό και Ασφεντάμι.
Η αύξηση του πληθυσμού στο Καρφί ήδη από τον 10 αιώνα π.Χ. αναγκάζει τον οικισμό να επεκταθεί προς την Παπούρα που ήταν πιο κοντά στην πεδιάδα. Την περίοδο αυτή η Παπούρα γίνεται διπλάσια σε μέγεθος από το Καρφί.
Οι αρχαίοι οικισμοί στο Καρφί και στην Παπούρα και γενικά οι οικισμοί του Οροπεδίου αρχίζουν να παρακμάζουν από τον 6ο αιώνα π.Χ., εποχή που η Λύττος γίνεται η ισχυρότερη πόλη στην ανατολική Κρήτη και υποτάσσει όλη την περιοχή.
Ακολουθούν φωτογραφίες από τη δράση των εθελοντών του Συλλόγου.
Παράλληλα ιδρύεται στο Καρφί ιερό κορυφής το οποίο λειτουργεί σε συνάρτηση με το ιερό σπήλαιο του Δικταίου. Λόγω της αίγλης που το περιβάλλει εξαιτίας της σύνδεσης του με το Δικταίο εξελίσσεται σε ένα από τα σημαντικότερα και πλουσιότερα ιερά αυτού του είδους.
Το 14 αιώνα π.Χ. μετά τις φυσικές καταστροφές που πλήττουν το νησί και την εξασθένιση της εξουσίας των ανακτόρων, οι Μυκηναίοι καταλαμβάνουν τη Κνωσό και το μεγαλύτερο τμήμα της κεντρικής και ανατολικής Κρήτης. Οι αντιφρονούντες στην νέα πολιτική διοίκηση των ανακτόρων επιλέγουν να ζήσουν απομακρυσμένοι και να κρατήσουν ανέπαφο τον πολιτισμό των μινωιτών προγόνων τους.
Ένα από τα μέρη που επέλεξαν να εγκατασταθούν είναι το Καρφί, μια θέση αθέατη αλλά με πανοραμική θέα από τη Ρογδιά μέχρι το Μεραμπέλλο. Βρήκαν εκεί ένα ασφαλές μέρος, κατάλληλο για καταφύγιο και παρατηρητήριο με επάρκεια νερού από τις πηγές Βιτσιλόβρυση, Αστιβιδερό και Ασφεντάμι.
Η αύξηση του πληθυσμού στο Καρφί ήδη από τον 10 αιώνα π.Χ. αναγκάζει τον οικισμό να επεκταθεί προς την Παπούρα που ήταν πιο κοντά στην πεδιάδα. Την περίοδο αυτή η Παπούρα γίνεται διπλάσια σε μέγεθος από το Καρφί.
Οι αρχαίοι οικισμοί στο Καρφί και στην Παπούρα και γενικά οι οικισμοί του Οροπεδίου αρχίζουν να παρακμάζουν από τον 6ο αιώνα π.Χ., εποχή που η Λύττος γίνεται η ισχυρότερη πόλη στην ανατολική Κρήτη και υποτάσσει όλη την περιοχή.
ΤΣΟΥΡΤΗ ΟΛΓΑ
ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΟΣ
Ακολουθούν φωτογραφίες από τη δράση των εθελοντών του Συλλόγου.
